ابوالمعالي كمال الدين محمد بن علي بن عبدالواحد انصاري معروف به ابن زَمْلَكاني در سال 667 ق در حوالي دمشق به دنيا آمد. وي علم و دانش را نزد اساتيد و علما آموخت و به يادگيري علوم ديني و حديث همت گماشت و بيست و چند ساله بود كه اجازه‏ي صدور فتوا يافت. ابن زَمْلَكاني در كنار مشاغلي چون قضاوت، به تعليم و تعلّم نيز ادامه داد و در بسياري از مدارس دمشق به تدريس مشغول شد. گويند، وي فردي خيال‏پرداز بود و مباني فكري خود را بر تخيّلات استوار مي‏ساخت و حتي بر اساس آن‏ها عمل مي‏كرد. از اينرو در رنج و ناراحتي به سر مي‏برد، زيرا برخي با او دشمني مي‏كردند و حسادت مي‏ورزيدند. از جمله آثار اين فقيه، محدث و اديب مشهور دمشقي مي‏توان به كتاب البُرهان الكاشِف عن اعجازِ القرآن، مولدُ النَّبي و... اشاره كرد. ابن زَمْلَكاني در اواخر عمر قرار بود تا از طرف سلطان مصر به قاضي القضاتي دمشق منصوب شود كه در راه بيمار شد و در شصت سالگي بدرود حيات گفت. جنازه‏ي وي را به قاهره برده و در نزديكي قبر شافعي به خاك سپردند.